“काय रे, काय करतोयस?”
“काही नाही गं, एक कथा लिहितोय.”
“काय?? कथा? आणि तू? तू काय लेखक नाहीस कथा लिहायला!”
“हं, बर्‍याच वाचकांनाही असंच वाटतं…”
“काय?? वाचकांना? कुठले वाचक?”
“अगं, ही एक वेबसाईट आहे, ज्यावर लेखक आपल्या कथा अपलोड करु शकतात. आणि या वेबसाईटवर येऊन कथा वाचणारे वाचक त्यावर प्रतिक्रिया नोंदवतात.”
“कसल्या कथांची वेबसाईट आहे ही? आणि तू कसल्या कथा लिहितोस?”
“अं… ही प्रणयकथांची वेबसाईट आहे… आणि मी अर्थातच प्रणयकथा लिहून पाठवतो…”
“अच्छा, प्रणयकथा… म्हणजे सेक्स स्टोरीज म्हणायचंय तुला?”
“नाही गं, नुसत्या सेक्स स्टोरीज नाही. मी स्त्री-पुरुषांचा प्रणय आणि त्याभोवतीच्या भावभावनांबद्दल लिहितो!”
“काय??? तू आपल्या प्रणयाबद्दल लिहितोस? तुझं डोकं-बिकं फिरलंय की काय? तू आपल्या सेक्स लाईफबद्दल लोकांना सांगत फिरतोयस??”
“आपल्या नाही गं, इतर लोकांच्या प्रणयाबद्दल लिहितो मी…”
“इतर लोकांच्या प्रणयाबद्दल तुला कशी काय माहिती रे??
”
“अगं तसंच नाही काही. माझ्या माहितीतल्या लोकांची नावं आणि त्यांचं दिसणं-वागणं या गोष्टींच्या आधारानं लिहितो मी. पण बराचसा मजकूर काल्पनिकच असतो…”
“पण हे असलं करायची गरजच काय? माझा नवरा अश्लील कथा लिहितोय या विचारानंच मला मळमळू लागलंय!”
“अश्लील कथा नाही गं, प्रणय कथा! अगं या वेबसाईटवरच मी अशा कथा वाचायला लागलो. पण माझ्या कल्पनेतल्या प्रणयाचं वर्णन करणार्‍या कथा काही मला वाचायला मिळेनात. मग मी म्हटलं, आपणच का लिहू नयेत अशा कथा?”
“म्हणजे अतिशयोक्ती आणि विक्षिप्त कल्पनांनी भरलेल्या कथा ना?”
“नाही नाही, त्याच्या अगदी उलट! माझ्या कल्पना अगदी साध्या, सरळ आहेत. त्यामुळं मला अगदी साध्या, सरळ, खर्‍याखुर्‍या माणसांच्या कथा वाचाव्याशा वाटतात.”
“बाप रे, तू आणि साधा-सरळ? पंधरा वर्षं झालीत आपल्या लग्नाला… आणि बाकीचं जाऊदे पण एवढी एक गोष्ट मला चांगलीच पटलीय की तू साधा-सरळ अजिबात नाहीस!”
“जाऊ दे गं ते. सांगायची गोष्ट अशी की मी पाठवलेल्या सुरुवातीच्या कथा या वेबसाईटवरून रिजेक्ट झाल्या.”
“बाप रे, तू लिहिलेल्या कथा अश्लिल वेबसाईटवर पण टाकायच्या लायकीच्या नव्हत्या?? देवा रे…काय लिहिलं होतंस असं?”
“नाही गं, माझं शुद्धलेखन आणि वाक्यरचना त्यांच्या नियमांप्रमाणे नाही, असं म्हणाले”
“असल्या कथा वाचून हातानं ‘गाळताना’ कसले आठवतात नियम आणि शुद्धलेखन??”
“नाही गं, बरोबरच होतं त्यांचं. आणि वेबसाईटवरच ऐच्छिक संपादकांची यादी पण दिलीय त्यांनी. त्यातूनच मला काही जण मिळाले, माझं लेखन तपासून त्यात दुरुस्त्या सुचवणारे…”
“काय?? आणि तू त्यांना या कामाचे पैसे दिलेस की काय?”
“नाही गं, नव्या लेखकांना मदत म्हणून ते हे काम स्वेच्छेने करतात, फुकटात!”
“हं, तुझ्या बाबतीत त्यांना फारच मदत करावी लागली असणार…”
“हे बघ, तुझ्या खोलीत जा आणि तुझ्या लॅपटॉपवर माझी एखादी कथा वाचून ये. मग आपण पुढं चर्चा करू.”
(अर्ध्या तासानंतर…)
“हं, काय म्हणणं आहे आता तुझं?”
“तू माझ्याबद्दल लिहिलंस.”
“मुळीच नाही! मी फक्त तुझी मापं आणि वर्णन वापरलं माझ्या कथेतल्या एका बायकोच्या पात्रासाठी…”
“हो का? तुझ्या त्या ‘पात्रा’चा ब्रेस्ट साईझ आणि केसांचा रंग दोन्ही हुबेहुब माझ्यासारखाच कसा काय?”
“असू दे ना… ते ‘पात्र’ एका पुरुषाच्या तोंडावर स्वतःची योनी घासून फळाफळा झडतं सुद्धा माझ्या कथेत. तू अशी कुणाच्या तोंडावर बसली होतीस का?”
“तुझ्याच की… आणि कोणाच्या?”
“तू तुझी योनी ज्याच्या तोंडावर घासलीस असा मी एकमेव पुरुष आहे का?”
“नाही सांगत जा! आपल्या मुलांनी चुकून हे असलं वाचलं तर त्यांना काय वाटेल? मला तर ते धंदेवालीच समजतील!”
“ही कथा तुझ्याविषयी नाही. आणि आपल्या मुलांनी योग्य वयात हे वाचलं तरी काल्पनिक कथा आणि सत्यकथा यांतला फरक त्यांना नक्कीच तुझ्यापेक्षा जास्त चांगला कळेल, असं मला वाटतं.”
“तू कसल्या कामात बिझी आहेस हे त्यांनी मला विचारलं तर काय सांगायचं? कुठल्या तरी अश्लील वेबसाईटवर लोकांनी वाचण्यासाठी तू सेक्स स्टोरीज लिहितोयस, असं नाही सांगू शकत मी त्यांना…”
“मी काय करावं आणि काय करु नये हे ठरवण्याइतका सज्ञान आहे मी. मला या कथा लिहायला खरोखर आवडतं. त्यात एक प्रकारची वेगळी उत्तेजना असते.”
“मला वाटतं मी तुझी दुसरी एखादी कथा वाचून बघावी…”
(अजून अर्ध्या तासानंतर…)
“त्या कुठल्या काळ्या मुलीबरोबर झोपला होतास तू?”
“काहीही बरळू नकोस. तो माझा अनुभव नाही, कल्पना आहे.”
“कल्पनेच्या आयचा घो. मला माहित्येय तुझा ‘कामा’निमित्त प्रवास आणि त्यातले अनुभव. ही तर नक्कीच सत्यकथा आहे.”
“अजिबात नाही. पण यातून एक गोष्ट सिद्ध होतीय, ती म्हणजे – माझ्या कथा इतक्या वास्तवदर्शी आहेत की माझ्या बायकोलासुद्धा त्या खर्‍या वाटतायत!”
“हं, अर्धं का होईना पण सत्य बोललासच तू. जरा तुझ्या आणखी कथा वाचून येते…”
(तासाभरानंतर…)
“मग? आता काय वाटतंय तुला?”
“मला वाटतंय, तू आपल्या मित्रमंडळी आणि शेजार्‍या-पाजार्‍यांबद्दल बरीच ‘तसली’ माहिती जमवलीयस! तुझ्या कथांमधे मला आपल्या माहितीतले बरेच लोक सापडले.”
“पण ते सगळं काल्पनिक आहे. हां, मी बर्‍याचशा सत्य घटना आणि खर्‍याखुर्‍या पात्रांचा आधार घेतो, हे मी आधीच सांगितलंय.”
“हो का? आणि तुझ्या कथांमधे लफडेबाज बायका जास्त आणि बाहेर तोंड मारणारे पुरुष कमी कसे काय?”
“कारण मला अशी लफडी करणार्‍या बायकाच जास्त ठाऊक आहेत. नाही नाही, खरं तर, एखाद्या नवर्‍यानं आपल्या बायकोचं लफडं पकडलं तर तो काय करेल याबद्दल मला जास्त माहिती आहे म्हणून…”
“हं, बरं झालं तू वेळीच आपलं उत्तर बदललंस. नाही तर तुझी काही धडगत नव्हती आज… आणि काय रे, तू कविता वगैरे करत नाहीस वाटतं?”
“नाही गं, मला नाही जमत कविता करणं. आणि ते यमक-बिमक जुळवणं तर पार डोक्यावरून जातं माझ्या…”
“तरीसुद्धा मला वाटतं की तू कविता लिहायचा प्रयत्‍न करावास.”
“ठीकाय, बघतो जमतंय का – ‘कामासाठी गंगू येते खूप-खूप लांबून, कंटाळते बससाठी रोज-रोज थांबून, बसमधे चढल्यावर पण होते खूष पाहून, आजपण कुणीतरी जाणार आंबे दाबून..’ कशी वाटली?”
“काही खास नाही. तुझ्या पांचट जोक्सची सवय झालीय आता मला. अजून एखादी ट्राय कर…”
“बरं, ही ऐक – ‘पाहून तुझे गरगरीत गोळे, तृप्त झाले माझे दोन डोळे…’”
“…राहू दे, राहू दे! कविता राहू दे, तू आपला कथाच लिही.”
“बघ, मी म्हणालो होतो ना मला कविता जमत नाहीत. तरी तू म्हणालीस म्हणून मी प्रयत्‍न केला तरी तुला त्या आवडल्या नाहीत.”
“कवितांचं जाऊ दे रे, पण कित्येक वाचकांना तुझ्या कथादेखील आवडत नसतील, त्यांचं काय?”
“त्यांचं काय? माझ्या कथांमागची भूमिका मी स्पष्ट करून सांगतो आणि ज्यांना आवडत नसतील त्यांनी वाचूच नयेत ना माझ्या कथा. पण मला वाटतं असे वाचक मुद्दाम माझ्या कथा संपूर्ण वाचतात आणि मग त्यावर काहीतरी तिखट प्रतिक्रिया देतात.”
“हं, पण तुझ्या कथांचे चाहते देखील बरेच आहेत असं दिसतंय. तुझ्या कथांवर त्यांनी दिलेल्या प्रतिक्रिया सुद्धा मला मजेशीर वाटतात. त्यांच्या प्रतिक्रिया आणि सूचना अशा लिहिलेल्या असतात, जणू काही ते तुला प्रत्यक्ष ओळखतात आणि प्रत्यक्ष तुझ्याशी बोलतात. त्या बाबतीत मात्र तुला मानलं पाहिजे.”
“हे तुला खरंच वाटतंय की माझ्या ‘प्रसादा’च्या आशेनं तू बोलतियेस?”
“एहेहे, तुझ्या प्रसादाच्या ‘आशे’नं? तो तर मी मला पाहिजे तेव्हा मिळवू शकते म्हटलं! पण एका कथेत तू सत्य लपवून ठेवलंस असं मला वाटतंय…”
“काय असत्य लिहिलं बाई मी?”
“तू म्हणतोस की तू त्या मुलीला तुझ्या लांबसडक लंडानं झवतोयस आणि ती तुला म्हणतेय, ‘तुझे बारा इंच माझ्यात घुसून मला रक्तबंबाळ करु देत.’ पण तुझा तर सहाच इंचाचा आहे.”
“मग यात खोटं काय? मी खरंच माझे सहा इंच तिच्यात दोनदा घुसवले आणि मग तिच्या नाकावर ठोसा मारून तिला रक्तबंबाळ केलं!”
“हॅहॅहॅ, पुन्हा पांचट जोक! जाऊ दे. तुला काय वाटतं, आपलं हे असं बोलणं लोकांना आवडेल?”
“अं, काही लोकांना आवडेल, ज्यांना माझ्या कथा आवडतात. बाकीच्यांना आपला वेळ फुकट गेला म्हणून वाईटही वाटेल.”
“का बरं? लोकांना सत्य वाचायला आवडत नाही?”
“तसं नाही. पण हे प्रणय कथांच्या वेबसाईटवर जाणार ना? मग यात प्रणय नसेल तर लोकांना कसं आवडेल?”
“मग घाल ना थोडा प्रणय, थोडा सेक्स!”
“तो कसा काय?”
“अरेच्चा! लेखक तू आहेस की मी? बघ जरा विचार करुन, काही शृंगारीक सुचतंय का…”
“हं… आम्ही हे बोलत असतानाच माझी बायको कपडे बदलायला बेडरुममधे गेली. ती परत आली तेव्हा तिच्या अंगावर एक लालभडक झिरझिरीत नाईटी होती. मी माझ्या लिहिण्याच्या टेबलवरुन तिच्याकडं बघितलं. काय ‘माल’ दिसत होती ती. चालताना तिचे गरगरीत स्तन आणि पुष्ट नितंब डुचमळत होते. ती माझ्या टेबलजवळ पोचताच मी गर्रकन खुर्ची फिरवली आणि तिचे गच्च नितंब दोन्ही हातांत पकडून तिला माझ्या अंगावर खेचली. उजव्या हातानं तिला घट्ट धरुन ठेवत माझा डावा हात मी तिच्या कंबरेवरून हळूवार फिरवत समोर आणला.
तिच्या झिरझिरीत नाईटीच्या आत कसलाच आडोसा नसल्यानं माझी बोटं थेट तिच्या तपकीरी केसांच्या पुंजक्यावर फिरू लागली. केसांच्या मागं दडलेल्या तिच्या योनीची दमट उष्णता माझ्या बोटांना जाणवून आपसूकच दोन बोटं आतमधे घुसण्याचा प्रयत्‍न करू लागली. माझ्या दोन बोटांनी तिच्या योनीपाकळ्या उघडून आत प्रवेश करताच तिच्या श्वासोच्छवासाची गती वाढली. स्वतःचं शरीर माझ्या अंगावर झोकून देत ती आपली कंबर मागे-पुढे, वर-खाली अशी हलवू लागली. थोड्या वेळानं मी तिला बोटांनी झवतोय की ती माझ्या बोटांना झवतेय, हेच कळेनासं झालं…”
“…आई ग्गं! कसलं भन्नाट लिहतोस रे तू…”
“श्श… मधे बोलू नकोस, वाचकांचा रसभंग होईल. मी थोडा वेळ माझी बोटं जोरात आत-बाहेर करत राहिलो. मग थोडं थांबून मी तिचं कमनीय शरीर त्या झिरझिरीत नाईटीच्या पिंजर्‍यातून मुक्त केलं. मग मी उठून तिला माझ्या खुर्चीवर बसवलं आणि स्वतः खाली गुडघे टेकून तिच्यासमोर झुकलो. मी माझा चेहरा तिच्या तापलेल्या योनीजवळ नेला आणि दोन्ही हातांनी पाकळ्या बाजूला करून हळूहळू तिच्या दमट योनीत माझी जीभ घुसवू लागलो.
अहाहा, काय स्वाद होता तो! जसजशी माझी जीभ तिच्या योनीमधे घुसू लागली, तसतशी ती चढत्या आवाजामधे ‘आह.. आह… ओह.. ओह…’ अशी विव्हळू लागली. मी माझी जीभ वर-खाली, आत-बाहेर जोरजोरात चालवू लागलो तसा तिनं आपल्या दोन्ही हातांनी माझा चेहरा आपल्या योनीवर घट्ट दाबून धरला…”
“माय गॉड! कसला सीन आहे रे…”
“…मग आता पुढं काय? तू माझ्या पँटमधून माझा लवडा बाहेर काढतेस आणि चोखायला लागतेस, असं लिहू?”
“नको नको, आपल्या माहितीतलं कुणीतरी हे वाचत असेल तर तसं बरं दिसणार नाही.”
“बरं मग असं लिहू का – तू खुर्चीला धरून ओणवी झालीस आणि आपले हात मागे आणत तू स्वतःच्या नितंबांना बाजूला करत माझ्यासाठी आपलं ‘खास’ भोक ओपन करून दिलंस?”
“छ्या! तुला माहित्येय मला नाही ते मागनं घुसवलेलं आवडत…”
“मग मी पुढं लिहू तरी काय?”
“जे सत्य आहे तेच लिही!”
“आणि सत्य काय आहे?”
“सत्य हे आहे की – तुझी ही कथा लिहून होताच मी तुला आपल्या बेडरुममधे घेऊन जाते आणि तुला जबरदस्त झवून काढते.
तुझ्या कथेनं मला इतकं पेटवलंय की मला ही कथा सत्यात उतरवायची खूपच घाई झालीय.”
“हे खरंच की लिहिण्यापुरतं?”
“खरंच रे, माझ्या राजा…”
“मग माझं लिहिणं इथंच थांबलं समज. हा मी ‘उठलो’…”
“काही नाही गं, एक कथा लिहितोय.”
“काय?? कथा? आणि तू? तू काय लेखक नाहीस कथा लिहायला!”
“हं, बर्‍याच वाचकांनाही असंच वाटतं…”
“काय?? वाचकांना? कुठले वाचक?”
“अगं, ही एक वेबसाईट आहे, ज्यावर लेखक आपल्या कथा अपलोड करु शकतात. आणि या वेबसाईटवर येऊन कथा वाचणारे वाचक त्यावर प्रतिक्रिया नोंदवतात.”
“कसल्या कथांची वेबसाईट आहे ही? आणि तू कसल्या कथा लिहितोस?”
“अं… ही प्रणयकथांची वेबसाईट आहे… आणि मी अर्थातच प्रणयकथा लिहून पाठवतो…”
“अच्छा, प्रणयकथा… म्हणजे सेक्स स्टोरीज म्हणायचंय तुला?”
“नाही गं, नुसत्या सेक्स स्टोरीज नाही. मी स्त्री-पुरुषांचा प्रणय आणि त्याभोवतीच्या भावभावनांबद्दल लिहितो!”
“काय??? तू आपल्या प्रणयाबद्दल लिहितोस? तुझं डोकं-बिकं फिरलंय की काय? तू आपल्या सेक्स लाईफबद्दल लोकांना सांगत फिरतोयस??”
“आपल्या नाही गं, इतर लोकांच्या प्रणयाबद्दल लिहितो मी…”
“इतर लोकांच्या प्रणयाबद्दल तुला कशी काय माहिती रे??
”
“अगं तसंच नाही काही. माझ्या माहितीतल्या लोकांची नावं आणि त्यांचं दिसणं-वागणं या गोष्टींच्या आधारानं लिहितो मी. पण बराचसा मजकूर काल्पनिकच असतो…”
“पण हे असलं करायची गरजच काय? माझा नवरा अश्लील कथा लिहितोय या विचारानंच मला मळमळू लागलंय!”
“अश्लील कथा नाही गं, प्रणय कथा! अगं या वेबसाईटवरच मी अशा कथा वाचायला लागलो. पण माझ्या कल्पनेतल्या प्रणयाचं वर्णन करणार्‍या कथा काही मला वाचायला मिळेनात. मग मी म्हटलं, आपणच का लिहू नयेत अशा कथा?”
“म्हणजे अतिशयोक्ती आणि विक्षिप्त कल्पनांनी भरलेल्या कथा ना?”
“नाही नाही, त्याच्या अगदी उलट! माझ्या कल्पना अगदी साध्या, सरळ आहेत. त्यामुळं मला अगदी साध्या, सरळ, खर्‍याखुर्‍या माणसांच्या कथा वाचाव्याशा वाटतात.”
“बाप रे, तू आणि साधा-सरळ? पंधरा वर्षं झालीत आपल्या लग्नाला… आणि बाकीचं जाऊदे पण एवढी एक गोष्ट मला चांगलीच पटलीय की तू साधा-सरळ अजिबात नाहीस!”
“जाऊ दे गं ते. सांगायची गोष्ट अशी की मी पाठवलेल्या सुरुवातीच्या कथा या वेबसाईटवरून रिजेक्ट झाल्या.”
“बाप रे, तू लिहिलेल्या कथा अश्लिल वेबसाईटवर पण टाकायच्या लायकीच्या नव्हत्या?? देवा रे…काय लिहिलं होतंस असं?”
“नाही गं, माझं शुद्धलेखन आणि वाक्यरचना त्यांच्या नियमांप्रमाणे नाही, असं म्हणाले”
“असल्या कथा वाचून हातानं ‘गाळताना’ कसले आठवतात नियम आणि शुद्धलेखन??”
“नाही गं, बरोबरच होतं त्यांचं. आणि वेबसाईटवरच ऐच्छिक संपादकांची यादी पण दिलीय त्यांनी. त्यातूनच मला काही जण मिळाले, माझं लेखन तपासून त्यात दुरुस्त्या सुचवणारे…”
“काय?? आणि तू त्यांना या कामाचे पैसे दिलेस की काय?”
“नाही गं, नव्या लेखकांना मदत म्हणून ते हे काम स्वेच्छेने करतात, फुकटात!”
“हं, तुझ्या बाबतीत त्यांना फारच मदत करावी लागली असणार…”
“हे बघ, तुझ्या खोलीत जा आणि तुझ्या लॅपटॉपवर माझी एखादी कथा वाचून ये. मग आपण पुढं चर्चा करू.”
(अर्ध्या तासानंतर…)
“हं, काय म्हणणं आहे आता तुझं?”
“तू माझ्याबद्दल लिहिलंस.”
“मुळीच नाही! मी फक्त तुझी मापं आणि वर्णन वापरलं माझ्या कथेतल्या एका बायकोच्या पात्रासाठी…”
“हो का? तुझ्या त्या ‘पात्रा’चा ब्रेस्ट साईझ आणि केसांचा रंग दोन्ही हुबेहुब माझ्यासारखाच कसा काय?”
“असू दे ना… ते ‘पात्र’ एका पुरुषाच्या तोंडावर स्वतःची योनी घासून फळाफळा झडतं सुद्धा माझ्या कथेत. तू अशी कुणाच्या तोंडावर बसली होतीस का?”
“तुझ्याच की… आणि कोणाच्या?”
“तू तुझी योनी ज्याच्या तोंडावर घासलीस असा मी एकमेव पुरुष आहे का?”
“नाही सांगत जा! आपल्या मुलांनी चुकून हे असलं वाचलं तर त्यांना काय वाटेल? मला तर ते धंदेवालीच समजतील!”
“ही कथा तुझ्याविषयी नाही. आणि आपल्या मुलांनी योग्य वयात हे वाचलं तरी काल्पनिक कथा आणि सत्यकथा यांतला फरक त्यांना नक्कीच तुझ्यापेक्षा जास्त चांगला कळेल, असं मला वाटतं.”
“तू कसल्या कामात बिझी आहेस हे त्यांनी मला विचारलं तर काय सांगायचं? कुठल्या तरी अश्लील वेबसाईटवर लोकांनी वाचण्यासाठी तू सेक्स स्टोरीज लिहितोयस, असं नाही सांगू शकत मी त्यांना…”
“मी काय करावं आणि काय करु नये हे ठरवण्याइतका सज्ञान आहे मी. मला या कथा लिहायला खरोखर आवडतं. त्यात एक प्रकारची वेगळी उत्तेजना असते.”
“मला वाटतं मी तुझी दुसरी एखादी कथा वाचून बघावी…”
(अजून अर्ध्या तासानंतर…)
“त्या कुठल्या काळ्या मुलीबरोबर झोपला होतास तू?”
“काहीही बरळू नकोस. तो माझा अनुभव नाही, कल्पना आहे.”
“कल्पनेच्या आयचा घो. मला माहित्येय तुझा ‘कामा’निमित्त प्रवास आणि त्यातले अनुभव. ही तर नक्कीच सत्यकथा आहे.”
“अजिबात नाही. पण यातून एक गोष्ट सिद्ध होतीय, ती म्हणजे – माझ्या कथा इतक्या वास्तवदर्शी आहेत की माझ्या बायकोलासुद्धा त्या खर्‍या वाटतायत!”
“हं, अर्धं का होईना पण सत्य बोललासच तू. जरा तुझ्या आणखी कथा वाचून येते…”
(तासाभरानंतर…)
“मग? आता काय वाटतंय तुला?”
“मला वाटतंय, तू आपल्या मित्रमंडळी आणि शेजार्‍या-पाजार्‍यांबद्दल बरीच ‘तसली’ माहिती जमवलीयस! तुझ्या कथांमधे मला आपल्या माहितीतले बरेच लोक सापडले.”
“पण ते सगळं काल्पनिक आहे. हां, मी बर्‍याचशा सत्य घटना आणि खर्‍याखुर्‍या पात्रांचा आधार घेतो, हे मी आधीच सांगितलंय.”
“हो का? आणि तुझ्या कथांमधे लफडेबाज बायका जास्त आणि बाहेर तोंड मारणारे पुरुष कमी कसे काय?”
“कारण मला अशी लफडी करणार्‍या बायकाच जास्त ठाऊक आहेत. नाही नाही, खरं तर, एखाद्या नवर्‍यानं आपल्या बायकोचं लफडं पकडलं तर तो काय करेल याबद्दल मला जास्त माहिती आहे म्हणून…”
“हं, बरं झालं तू वेळीच आपलं उत्तर बदललंस. नाही तर तुझी काही धडगत नव्हती आज… आणि काय रे, तू कविता वगैरे करत नाहीस वाटतं?”
“नाही गं, मला नाही जमत कविता करणं. आणि ते यमक-बिमक जुळवणं तर पार डोक्यावरून जातं माझ्या…”
“तरीसुद्धा मला वाटतं की तू कविता लिहायचा प्रयत्‍न करावास.”
“ठीकाय, बघतो जमतंय का – ‘कामासाठी गंगू येते खूप-खूप लांबून, कंटाळते बससाठी रोज-रोज थांबून, बसमधे चढल्यावर पण होते खूष पाहून, आजपण कुणीतरी जाणार आंबे दाबून..’ कशी वाटली?”
“काही खास नाही. तुझ्या पांचट जोक्सची सवय झालीय आता मला. अजून एखादी ट्राय कर…”
“बरं, ही ऐक – ‘पाहून तुझे गरगरीत गोळे, तृप्त झाले माझे दोन डोळे…’”
“…राहू दे, राहू दे! कविता राहू दे, तू आपला कथाच लिही.”
“बघ, मी म्हणालो होतो ना मला कविता जमत नाहीत. तरी तू म्हणालीस म्हणून मी प्रयत्‍न केला तरी तुला त्या आवडल्या नाहीत.”
“कवितांचं जाऊ दे रे, पण कित्येक वाचकांना तुझ्या कथादेखील आवडत नसतील, त्यांचं काय?”
“त्यांचं काय? माझ्या कथांमागची भूमिका मी स्पष्ट करून सांगतो आणि ज्यांना आवडत नसतील त्यांनी वाचूच नयेत ना माझ्या कथा. पण मला वाटतं असे वाचक मुद्दाम माझ्या कथा संपूर्ण वाचतात आणि मग त्यावर काहीतरी तिखट प्रतिक्रिया देतात.”
“हं, पण तुझ्या कथांचे चाहते देखील बरेच आहेत असं दिसतंय. तुझ्या कथांवर त्यांनी दिलेल्या प्रतिक्रिया सुद्धा मला मजेशीर वाटतात. त्यांच्या प्रतिक्रिया आणि सूचना अशा लिहिलेल्या असतात, जणू काही ते तुला प्रत्यक्ष ओळखतात आणि प्रत्यक्ष तुझ्याशी बोलतात. त्या बाबतीत मात्र तुला मानलं पाहिजे.”
“हे तुला खरंच वाटतंय की माझ्या ‘प्रसादा’च्या आशेनं तू बोलतियेस?”
“एहेहे, तुझ्या प्रसादाच्या ‘आशे’नं? तो तर मी मला पाहिजे तेव्हा मिळवू शकते म्हटलं! पण एका कथेत तू सत्य लपवून ठेवलंस असं मला वाटतंय…”
“काय असत्य लिहिलं बाई मी?”
“तू म्हणतोस की तू त्या मुलीला तुझ्या लांबसडक लंडानं झवतोयस आणि ती तुला म्हणतेय, ‘तुझे बारा इंच माझ्यात घुसून मला रक्तबंबाळ करु देत.’ पण तुझा तर सहाच इंचाचा आहे.”
“मग यात खोटं काय? मी खरंच माझे सहा इंच तिच्यात दोनदा घुसवले आणि मग तिच्या नाकावर ठोसा मारून तिला रक्तबंबाळ केलं!”
“हॅहॅहॅ, पुन्हा पांचट जोक! जाऊ दे. तुला काय वाटतं, आपलं हे असं बोलणं लोकांना आवडेल?”
“अं, काही लोकांना आवडेल, ज्यांना माझ्या कथा आवडतात. बाकीच्यांना आपला वेळ फुकट गेला म्हणून वाईटही वाटेल.”
“का बरं? लोकांना सत्य वाचायला आवडत नाही?”
“तसं नाही. पण हे प्रणय कथांच्या वेबसाईटवर जाणार ना? मग यात प्रणय नसेल तर लोकांना कसं आवडेल?”
“मग घाल ना थोडा प्रणय, थोडा सेक्स!”
“तो कसा काय?”
“अरेच्चा! लेखक तू आहेस की मी? बघ जरा विचार करुन, काही शृंगारीक सुचतंय का…”
“हं… आम्ही हे बोलत असतानाच माझी बायको कपडे बदलायला बेडरुममधे गेली. ती परत आली तेव्हा तिच्या अंगावर एक लालभडक झिरझिरीत नाईटी होती. मी माझ्या लिहिण्याच्या टेबलवरुन तिच्याकडं बघितलं. काय ‘माल’ दिसत होती ती. चालताना तिचे गरगरीत स्तन आणि पुष्ट नितंब डुचमळत होते. ती माझ्या टेबलजवळ पोचताच मी गर्रकन खुर्ची फिरवली आणि तिचे गच्च नितंब दोन्ही हातांत पकडून तिला माझ्या अंगावर खेचली. उजव्या हातानं तिला घट्ट धरुन ठेवत माझा डावा हात मी तिच्या कंबरेवरून हळूवार फिरवत समोर आणला.
तिच्या झिरझिरीत नाईटीच्या आत कसलाच आडोसा नसल्यानं माझी बोटं थेट तिच्या तपकीरी केसांच्या पुंजक्यावर फिरू लागली. केसांच्या मागं दडलेल्या तिच्या योनीची दमट उष्णता माझ्या बोटांना जाणवून आपसूकच दोन बोटं आतमधे घुसण्याचा प्रयत्‍न करू लागली. माझ्या दोन बोटांनी तिच्या योनीपाकळ्या उघडून आत प्रवेश करताच तिच्या श्वासोच्छवासाची गती वाढली. स्वतःचं शरीर माझ्या अंगावर झोकून देत ती आपली कंबर मागे-पुढे, वर-खाली अशी हलवू लागली. थोड्या वेळानं मी तिला बोटांनी झवतोय की ती माझ्या बोटांना झवतेय, हेच कळेनासं झालं…”
“…आई ग्गं! कसलं भन्नाट लिहतोस रे तू…”
“श्श… मधे बोलू नकोस, वाचकांचा रसभंग होईल. मी थोडा वेळ माझी बोटं जोरात आत-बाहेर करत राहिलो. मग थोडं थांबून मी तिचं कमनीय शरीर त्या झिरझिरीत नाईटीच्या पिंजर्‍यातून मुक्त केलं. मग मी उठून तिला माझ्या खुर्चीवर बसवलं आणि स्वतः खाली गुडघे टेकून तिच्यासमोर झुकलो. मी माझा चेहरा तिच्या तापलेल्या योनीजवळ नेला आणि दोन्ही हातांनी पाकळ्या बाजूला करून हळूहळू तिच्या दमट योनीत माझी जीभ घुसवू लागलो.
अहाहा, काय स्वाद होता तो! जसजशी माझी जीभ तिच्या योनीमधे घुसू लागली, तसतशी ती चढत्या आवाजामधे ‘आह.. आह… ओह.. ओह…’ अशी विव्हळू लागली. मी माझी जीभ वर-खाली, आत-बाहेर जोरजोरात चालवू लागलो तसा तिनं आपल्या दोन्ही हातांनी माझा चेहरा आपल्या योनीवर घट्ट दाबून धरला…”
“माय गॉड! कसला सीन आहे रे…”
“…मग आता पुढं काय? तू माझ्या पँटमधून माझा लवडा बाहेर काढतेस आणि चोखायला लागतेस, असं लिहू?”
“नको नको, आपल्या माहितीतलं कुणीतरी हे वाचत असेल तर तसं बरं दिसणार नाही.”
“बरं मग असं लिहू का – तू खुर्चीला धरून ओणवी झालीस आणि आपले हात मागे आणत तू स्वतःच्या नितंबांना बाजूला करत माझ्यासाठी आपलं ‘खास’ भोक ओपन करून दिलंस?”
“छ्या! तुला माहित्येय मला नाही ते मागनं घुसवलेलं आवडत…”
“मग मी पुढं लिहू तरी काय?”
“जे सत्य आहे तेच लिही!”
“आणि सत्य काय आहे?”
“सत्य हे आहे की – तुझी ही कथा लिहून होताच मी तुला आपल्या बेडरुममधे घेऊन जाते आणि तुला जबरदस्त झवून काढते.
तुझ्या कथेनं मला इतकं पेटवलंय की मला ही कथा सत्यात उतरवायची खूपच घाई झालीय.”
“हे खरंच की लिहिण्यापुरतं?”
“खरंच रे, माझ्या राजा…”
“मग माझं लिहिणं इथंच थांबलं समज. हा मी ‘उठलो’…”
