: प्रेमाचं वर्तुळ
आलिया : तू उद्या येणार आहेस ना.
अनय : उद्या….पण कुठे?
आलिया : अरे असे काय करतोस?
आलिया : तू पुन्हा विसरलास. अनय : मला नाही आठवत.
आलिया : अरे माझ्या आई बाबांचा लग्नाचा पस्तीसावा वाढदिवस आहे. आम्ही त्यासाठी लोणावळ्याला रिसॉर्ट बुक केले आहे तीन दिवस दोन रात्रीसाठी. मी तुला लास्ट विकला सांगितले होते. पण तू नेहमी प्रमाणे विसरलास.
अनय : ओ… ओ….विसरलो मी…. आय अम सॉरी.
आलिया : तू विसरलास नेहमी प्रमाणे. पण उद्या तुला नक्की यायचे आहे लोणावळ्याला.
अनय : हो डिअर…उद्या सकाळी माझी क्रिकेटची मॅच आहे ती झाली की मी येतो लोणावळ्याला.
आलिया : बघ नाही आलास तर माझ्याशी गाठ आहे. अनय : अग तुझ्याशी अगोदरच प्रेमाची गाठ घट्ट बांधली आहे. त्यामुळे या एक्स्ट्रा गाठीचा भार माझ्या डोक्यावर नको. असे हसत हसतच दोंघांनी मोबाईल वरचा संवाद थांबवला. अनय आणि आलिया दोघेही एकाच वयाचे. दोंघाचे वय २५ वर्षे. पदवी नंतर एमबीए करताना दोंघांची ओळख झाली.
कालांतराने दोंघें चांगले फ्रेंड्स सुद्धा झाले. एमबीएचे शेवटचे वर्ष संपत असताना अनय ने एकदा आलियाला मागणी घातली. आलियास अनय खूप आवडतं असे त्यामुळे नाही बोलण्यास कुठे जागा नव्हती. दोंघे ही हुशार होते त्यामुळे चांगल्या गुणांनी उत्तीर्ण झाले. एका बाजूला दोघे एमबीए झाले आणि दुसऱ्या बाजूला त्याच्या प्रेमाची गाडी भरधाव वेगात धावू लागली.
एमबीए झाल्यावर कॅम्पस प्लेसमेंटने दोंघाना वेगवेगळ्या कंपनीत जॉबही लागले. पहिला जॉब म्हणून पगार कमी होते. पण दोघेही चांगल्या खात्या पित्या कुटुंबातील होते. त्यामुळे पगारापेक्षा अनुभव महत्वाचा अशी दोंघांची विचार करण्याची पध्दत होती आणि ती योग्यही होती. आलिया एका मल्टी नेशनल कंपनीत एच आर म्हणून कार्यरत झाली. एच आर मध्ये जशा सुंदर मुली असतात तसेच आलियाचे रुप होते. तिचे काळेभोर केस तिच्या खांद्यापर्यंत लोळायचे.
केस स्त्रेटनिंग करून त्याला गोल्डन कलरचा मुलामा दिला होता. समोर एक लट अशी लोंबकळत होती जणु ती लट म्हणजे तिच्या सुंदर कपाळाला स्पर्श करणाऱ्या पारंब्या असतील. ती लट ती आपल्या उजव्या हाताने बाजूला करून उजव्या कानात अडकवत असे. ती पारंबी रुपी लट तिच्या चेहऱ्यावरील यौवनात चमक आणत होती. तिचे यौवन तिच्या लटेला लोंबकळत आपले अस्तित्व दिमाखात दाखवत होते. तिच्या गोऱ्या चेहऱ्यावर काजळी डोळे, आखीव नाक, डाळींबी ओठ दगिन्यासारखे कोरले होते.
जास्त करून ती मॉडर्न कपडे प्रिफर करत असे. टॉप, स्कर्ट, जीन्स, वनपिस हेच तिचे नेहमीचे पोशाख असे. कधीतरी तिच्या तालावर नाचायला एखादा सलवार कमीज आपली हजेरी लावत असे. पण पोशाख कोणताही असो, नियम एकच लागू असे तो म्हणजे तिचा पोशाख तंग, अगदी शरीराशी घट्ट मैत्री केलेला असे. त्या घट्ट पोशाखात तिची दबा धरून लपलेली उन्नत वक्ष स्थळे आपल्या स्वातंत्र्याची मागणी करत असावी.
तिची चरबी मुक्त कंबर म्हणजे तिची स्तने आणि तिची नितंबे या मध्ये पसरलेले गोऱ्या कांतिचे पठार होय. असे ३२-२६-३४ मध्ये पसरलेला तो गोजिरवाणा प्रदेश कोणाचीही होश उडवण्यासाठी पुरेसा होता. अनय हा एका कॉर्पोरेट कंपनीत मार्केटिंग मध्ये होता. बोलण्यात तो तरबेज होता. पण दिसायला पण तोच तितकाच लोभस, स्मार्ट, हँडसम होता.
गव्हाळ वर्ण, नाका डोळ्याने परफेक्ट होता. त्याची ५.१० इंचाची उंची त्याचा रुबाब वाढवत होती. व्यायाम करून छाती, शोल्डर, दंड भरीव झाले होते. कॉर्पोरेटमध्ये फॉर्मल हा ड्रेस कोड असल्याने त्या फॉर्मल कपड्यावर तो अतिशय देखणा दिसत होता. शालेय दिवसापासून त्याला गर्लफ्रेंड हा शब्द नवा नव्हता.
शाळा, ज्युनिअर कॉलेज, सीनिअर कॉलेज या तिन्ही विभागात त्याने प्रेयसी या विषयावर भरीव कामगिरी केली होती. जशी त्याची शिक्षण स्थळे बदलत होती तशी त्याची प्रेयसी ही बदलत असे. पण हे सर्व अहिंसेच्या मार्गाने तो करत असे. कोणत्याही मुलीला त्याने दुखावले नव्हते. कोणत्याही मुलीत तो पझेसिव्ह झाला नाही तर तिला आपल्यात होऊ दिले नाही. हे करण्यामागे हेतू इतकाच होता की करीय वरचा फोकस कमी झाला नाही पाहिजे. तो क्रिकेट, बास्केट बॉलमध्ये पण चांगलाच कसलेला होता. चार वर्षांपूर्वी : एमबीएच्याच पहिल्या वर्षाला म्हणजे अनयचे वय तेव्हा एकवीस होते त्या वर्षी आलिया बरोबर ओळख झाली. पहिल्या नजरेत त्याला आलिया आवडली होती पण मैत्री हळू हळू वेग घेत होती. तो अधून मधून तिच्या घरी जात होता. तिच्या घरात सर्व काही कुल वातावरण होते. तिचे आईवडील अगदी फ्रँक होते. अनयशी मस्त बोलत असे.
अनयला पण त्याच्याशी बोलायला आवडत होते. आलियाची एक मोठी बहीण होती. तिचे नाव शर्वरी. ते प्रस्थ जरा वेगळे होते. शर्वरी आणि आलिया या जरी सख्या बहिणी असल्या तरी खूप वेगवेगळ्या दिसे. आलिया गोरी पान तर शर्वरी गव्हाळ वर्णी. आलिया दिसायला खूपच हॉट तर शर्वरी फक्त साधारण दिसे. आलियाचे कपडे मॉडर्न तर शर्वरी नेहमी पंजाबी ड्रेसवर. आलियाची कंबर २६ तर शर्वरी बऱ्यापैकी जाड होती. पण तरीही दोघी बहिणीची बऱ्यापैकी मैत्री असे.
शर्वरी ही आलिया पेक्षा सहा वर्षाने मोठी होती. एमबीए च्या फर्स्ट इअरला जेव्हा अनय आणि आलिया एकवीस वर्षाचे होते त्यावेळी शर्वरी २७ वर्षाची होती. लग्नाचे वय झाले होते. पण ती जाड असल्या मुळे मुलगा भेटत नव्हता. लग्न काही जमत नव्हते. त्यावेळी अनय जेव्हा आलियाच्या घरी जात असे तेंव्हा शर्वरी ही अनय कडे डोळे फाडून बघत असे. इतकेच काय जर अनय हा आलिया बरोबर आलियाच्या बेडरूम मध्ये गेला तर ती शर्वरी पण मागून येत असे. मग अनयचा मूड ऑफ होत असे. आलियाशी जरा एकांतात बोलायला घेतले की शर्वरी उपडी असे. अनयला तिचा खूप राग येत असे पण शर्वरीही आलियाची बहीण म्हणून काहीच करता येत नसे.
पहिले एक वर्ष असेच गेले. शर्वरी ही अनय आणि आलियाच्या मध्ये अडथळा म्हणून आपला रोल चांगलाच वटवत होती. काही दिवसांनी सगळ्यासाठी एक खुश खबर आली की शर्वरीचे लग्न ठरले. कोणीतरी श्रीमंत होता पण सगळे पटकन जुळून आले. नवऱ्या मुलाचे नाव वैभव होते. मुलगा कसला हो, माणूस होता तो. तो शर्वरी पेक्षा सात वर्षांनी मोठा होता. तो पण जाड असल्यामुळे काही लग्न जमत नसावे. हेच कारण होते की शर्वरी आणि वैभवने एकमेकांना पसंद केले. वयातील अंतर आणि शरीराचा जाडपण याला छेद करत त्यांचे लग्न झाले. एमबीएच्या दुसऱ्या वर्षाला असताना अनय आणि आलियाचे वय २२ होते.
शर्वरी सहा वर्षाने मोठी म्हणजे तिचे वय २८ होते आणि वैभव हा शर्वरी पेक्षा सात वर्षांनी मोठा म्हणजे ३५ होते. अशा परिस्थितीत २८ वर्षीय शर्वरी आणि ३५ वर्षीय वैभव यांचे लग्न मोठ्या धूम धडाक्यात झाले. यात सर्वात मोठा सुटकेचा निःश्वास अनयने घेतला. अनयच्या मार्गात असलेला शर्वरीचा अडथळा दूर झाला. शर्वरी सासरी गेल्यावर अनय हा आलियाच्या घरी जात असे. तिला जवळ घेण्याचा प्रयत्न पण करत असे. पण आलिया पण शर्वरीची बहिण शेवटी. ती त्याला विशेष काही करू देत नव्हती. अनयच्या वाट्याला हवे तसे यश आले नव्हते. आलिया ही अनयच्या प्रेमात होती पण त्याला हवी ती मोकळीक दिली नाही जवळीक करताना. आज: आता दोंघानी प्रेमाची होडी वल्हवत तीन वर्षे सरली. अनय आणि आलियाच्या प्रेमाला तीन वर्षे आणि तिकडे वैभव आणि शर्वरी च्या लग्नाला जवळपास तीन वर्षे झाली होती. अनय आणि आलियाचे वय आता पंचवीस झाले होते.
त्यांनाही लग्नाचे वेध लागले होते. इकडे शर्वरीचे वय ३१ झाले होते तर तिच्या नवऱ्याने वैभवचे वय ३८ झाले होते. दोंघांनी तिशी ओलांडली पण घरात पाळणा काही हलला नव्हता. या तीन वर्षात शर्वरी आणि अनय कधीच सामोरे आले नव्हते आणि ते एका अर्थी बरे होते त्या जाडीस बघायला अनयला कोणताच इंटरेस्ट नव्हता आणि लग्नानंतर ती पोट सुटलेली आंटी झालेली असेल याबाबत अनयस तीळ मात्र शंका नव्हती. अखेर तो दिवस उजाडला. आजपासून तीन दिवस आणि दोन रात्र लोणावळाच्याच रिसॉर्ट वर समारंभाचे स्वरूप येणार होते. औचित्य होते ते शर्वरी आणि आलियाच्या आई बाबाचा लग्नाचा पस्तिसावा वाढदिवस. अनय आपली क्रिकेट मॅच खेळून, फ्रेश होऊन तो आपल्या बाईक ने रिसॉर्ट वर गेला.
रिसॉर्ट अपेक्षेप्रमाणे आलिशान होते. रिसेप्शनमध्ये आलियाच्या वडिलांचे नाव सांगितल्यावर दुसऱ्या माळ्यावर जायला सांगितले. दुसऱ्या माळ्यावर अगोदरच आलिया त्याची वाट पाहत होती. त्याचे आभार मानत त्याला एक घट्ट मिठी मारली. तिची उन्नत झालेली स्तनाग्रे त्याच्या पिळदार छातीत रुतली. लगेच ती दूर झाली आणि त्याला त्याचा रूम दाखवण्यास घेऊन गेली.
या पार्टीसाठी आई बाबांचे नातेवाईक, फॅमिली फ्रेंड्स आले होते. जवळ जवळ दुसरा माळा या फॅमिली गेस्ट साठी बुक झाला होता. आलिया सांगत होती. एक नंबर रूम मध्ये आई बाबा आहेत. दोन नंबरमध्ये मी आहे. आणि प्रत्येक स्पोर्टमनला दहा नंबरची जर्सी आवडते म्हणून माझ्या अनयला १० नंबरची रूम दिली आहे.
तेव्हा अनय बोलला काय….. हे काय लॉजिक आहे. माझा रूम तुझ्या रूम च्याच शेजारी असायला हवा होता. इथे मला एकटयाला कंटाळा येईल. तेव्हा ती बोलली की असे काही नाही. तुला माहित नाही तुझ्या बाजूला म्हणजे रूम नंबर ९ मध्ये कोण आहे ते? त्याने आश्चर्याने कोण विचारले. आलिया म्हणाली शर्वरी दीदी आणि वैभव जिजू. त्याच्या चेहऱ्यावरचा रंगच उडाला. इतका वेळ तो शर्वरीस पूर्णपणे विसरला होता. आलियाने त्या शर्वरीचे नाव घेतले आणि त्या जाडीचा चेहरा डोळ्यासमोर आला. ती जाडी इथेही अनय आणि आलिया च्याच मध्ये अडथळा म्हणून आली तर? असा नाही नाही म्हणून प्रश्न अनय च्याच डोक्यात घोंघावत होता. इतक्यात अनयच्या पाठीवर कोणी हळूच थाप मारली. अनय ने मागे वळून पाहिले तर दुसरे तिसरे कोणी नाही तर ही आहे शर्वरी.
शैतान का नाम लीया ओर शैतान हाजिर. आधी अनय च्या डोक्यात तिच्यासाठी राग तत्क्षणी निर्माण झाला. गेली तीन वर्ष अनयने शर्वरीचे तोंड सुद्धा पाहिले नव्हते. शर्वरी अनयकडे पाहून हाय करत होती. अनयने मनाविरुद्ध तिला हाय केले आणि इच्छा नसताना सुद्धा तिच्यावर एक कटाक्ष टाकला. पुढे जे दिसले ते त्याच्यासाठी अदभुत होते. समोर एक ओबड धोबड तीन वर्ष पूर्वीची अशी शर्वरी नव्हती तर समोर एक पिंक कलरची साडी घातलेली एक कोरीव मूर्ती होती. केस तिचे त्यावेळेस ही मोठे होते, आताही ते तिच्या नितंबाच्या उभारीस स्पर्श करण्यासाठी स्पर्धा करत होते. तिच्या चेहऱ्यावर खूप काही तेज होते.
तिचा गव्हाळ वर्ण आता बाजूच्या आलिया च्याच गोऱ्या रंगला स्पर्धा करत होता. शर्वरीचे गाल गुबगुबीत झाले होते.
हलकेच आय ब्रो करून डोळे सुबक दिसत होते. तिच्या मांसल ओठावर लाल रंगाची लिपस्टिक स्थिरावली होती. पिंक साडीवर पिंक रंगाचे मॅचींग स्लीवलेस ब्लाऊज खूप काही बोलून जात होते. तिच्या छातीवर असलेले ग्रहासारखे दोन वक्ष ब्लाऊजच्या कक्षेतून बाहेर येण्यास धडपड करत होते.
ब्लाऊजच्या कक्षेतून बाहेर न पाडण्यासाठी ब्लाऊज च्याच मदतीला ब्रा धावून येत होता. ब्रा आणि ब्लाऊज एक होऊन त्या ३४ इंची वक्षांना जेरबंद करत होते. त्या स्तनांच्या आक्रमणाला परतवत होते. तीन वर्षापूर्वी जाड असलेली शर्वरीची कंबर आता २८ इंचा मध्ये आटोपली होती. साडी कमरेखाली होती म्हणून तिची बेंबी जणू भरसमुद्रातील गोल बेटासारखी शोभून दिसत होती. साडीच्या निऱ्या टापटीप होत्या. कमरेखालील भाग पुन्हा आपला परीघ वाढवून नितंबातील उभारी आपल्यात सामावून घेत होता. अशा प्रकारे हा प्रेमळ प्रदेश ३४-२८-३८ या मापामध्ये शर्वरीला अप्सरेच्या रांगेत बसत होता. अनय हे सर्व बघून स्वर्गात पोहचला होता. त्याला भानावर यायला काही सेकंद अवधी लागले. अनय आपल्या रूम मध्ये आला.
फ्रेश झाला पण मनात फक्त शर्वरी रेंगाळत होती. पुन्हा पुन्हा तो आपल्या मनाला समजावत होता की शर्वरी ही आलिया ची बहीण आहे. आपल्या प्रेयसी ची बहिण आहे. जरा काही काना मात्रा चा फरक झाला तर आलिया पण जाईल आणि शर्वरी पण येणार नाही. या भीतीने तो मन वळवू लागला. मन काही वळत नव्हते पण हात त्याच्या कमरेखाली वळायला लागला. वळलेला हात आता तेजीत होता. शर्वरी च्या नावाचा त्याचा तोंडून जप होत होता. हाताची बोटे अनय च्या तालावर नाचत होती. काही वेळाने हाताची , बोटांची हालचाल थांबली आणि तो मोकळा झाला. पांढरा शुभ्र झरा वाहत वाहत आपले प्रेम व्यक्त करत होता. क्रमशः भाग दोन लवकरच
आलिया : तू उद्या येणार आहेस ना.
अनय : उद्या….पण कुठे?
आलिया : अरे असे काय करतोस?
आलिया : तू पुन्हा विसरलास. अनय : मला नाही आठवत.
आलिया : अरे माझ्या आई बाबांचा लग्नाचा पस्तीसावा वाढदिवस आहे. आम्ही त्यासाठी लोणावळ्याला रिसॉर्ट बुक केले आहे तीन दिवस दोन रात्रीसाठी. मी तुला लास्ट विकला सांगितले होते. पण तू नेहमी प्रमाणे विसरलास.
अनय : ओ… ओ….विसरलो मी…. आय अम सॉरी.
आलिया : तू विसरलास नेहमी प्रमाणे. पण उद्या तुला नक्की यायचे आहे लोणावळ्याला.
अनय : हो डिअर…उद्या सकाळी माझी क्रिकेटची मॅच आहे ती झाली की मी येतो लोणावळ्याला.
आलिया : बघ नाही आलास तर माझ्याशी गाठ आहे. अनय : अग तुझ्याशी अगोदरच प्रेमाची गाठ घट्ट बांधली आहे. त्यामुळे या एक्स्ट्रा गाठीचा भार माझ्या डोक्यावर नको. असे हसत हसतच दोंघांनी मोबाईल वरचा संवाद थांबवला. अनय आणि आलिया दोघेही एकाच वयाचे. दोंघाचे वय २५ वर्षे. पदवी नंतर एमबीए करताना दोंघांची ओळख झाली.
कालांतराने दोंघें चांगले फ्रेंड्स सुद्धा झाले. एमबीएचे शेवटचे वर्ष संपत असताना अनय ने एकदा आलियाला मागणी घातली. आलियास अनय खूप आवडतं असे त्यामुळे नाही बोलण्यास कुठे जागा नव्हती. दोंघे ही हुशार होते त्यामुळे चांगल्या गुणांनी उत्तीर्ण झाले. एका बाजूला दोघे एमबीए झाले आणि दुसऱ्या बाजूला त्याच्या प्रेमाची गाडी भरधाव वेगात धावू लागली.
एमबीए झाल्यावर कॅम्पस प्लेसमेंटने दोंघाना वेगवेगळ्या कंपनीत जॉबही लागले. पहिला जॉब म्हणून पगार कमी होते. पण दोघेही चांगल्या खात्या पित्या कुटुंबातील होते. त्यामुळे पगारापेक्षा अनुभव महत्वाचा अशी दोंघांची विचार करण्याची पध्दत होती आणि ती योग्यही होती. आलिया एका मल्टी नेशनल कंपनीत एच आर म्हणून कार्यरत झाली. एच आर मध्ये जशा सुंदर मुली असतात तसेच आलियाचे रुप होते. तिचे काळेभोर केस तिच्या खांद्यापर्यंत लोळायचे.
केस स्त्रेटनिंग करून त्याला गोल्डन कलरचा मुलामा दिला होता. समोर एक लट अशी लोंबकळत होती जणु ती लट म्हणजे तिच्या सुंदर कपाळाला स्पर्श करणाऱ्या पारंब्या असतील. ती लट ती आपल्या उजव्या हाताने बाजूला करून उजव्या कानात अडकवत असे. ती पारंबी रुपी लट तिच्या चेहऱ्यावरील यौवनात चमक आणत होती. तिचे यौवन तिच्या लटेला लोंबकळत आपले अस्तित्व दिमाखात दाखवत होते. तिच्या गोऱ्या चेहऱ्यावर काजळी डोळे, आखीव नाक, डाळींबी ओठ दगिन्यासारखे कोरले होते.
जास्त करून ती मॉडर्न कपडे प्रिफर करत असे. टॉप, स्कर्ट, जीन्स, वनपिस हेच तिचे नेहमीचे पोशाख असे. कधीतरी तिच्या तालावर नाचायला एखादा सलवार कमीज आपली हजेरी लावत असे. पण पोशाख कोणताही असो, नियम एकच लागू असे तो म्हणजे तिचा पोशाख तंग, अगदी शरीराशी घट्ट मैत्री केलेला असे. त्या घट्ट पोशाखात तिची दबा धरून लपलेली उन्नत वक्ष स्थळे आपल्या स्वातंत्र्याची मागणी करत असावी.
तिची चरबी मुक्त कंबर म्हणजे तिची स्तने आणि तिची नितंबे या मध्ये पसरलेले गोऱ्या कांतिचे पठार होय. असे ३२-२६-३४ मध्ये पसरलेला तो गोजिरवाणा प्रदेश कोणाचीही होश उडवण्यासाठी पुरेसा होता. अनय हा एका कॉर्पोरेट कंपनीत मार्केटिंग मध्ये होता. बोलण्यात तो तरबेज होता. पण दिसायला पण तोच तितकाच लोभस, स्मार्ट, हँडसम होता.
गव्हाळ वर्ण, नाका डोळ्याने परफेक्ट होता. त्याची ५.१० इंचाची उंची त्याचा रुबाब वाढवत होती. व्यायाम करून छाती, शोल्डर, दंड भरीव झाले होते. कॉर्पोरेटमध्ये फॉर्मल हा ड्रेस कोड असल्याने त्या फॉर्मल कपड्यावर तो अतिशय देखणा दिसत होता. शालेय दिवसापासून त्याला गर्लफ्रेंड हा शब्द नवा नव्हता.
शाळा, ज्युनिअर कॉलेज, सीनिअर कॉलेज या तिन्ही विभागात त्याने प्रेयसी या विषयावर भरीव कामगिरी केली होती. जशी त्याची शिक्षण स्थळे बदलत होती तशी त्याची प्रेयसी ही बदलत असे. पण हे सर्व अहिंसेच्या मार्गाने तो करत असे. कोणत्याही मुलीला त्याने दुखावले नव्हते. कोणत्याही मुलीत तो पझेसिव्ह झाला नाही तर तिला आपल्यात होऊ दिले नाही. हे करण्यामागे हेतू इतकाच होता की करीय वरचा फोकस कमी झाला नाही पाहिजे. तो क्रिकेट, बास्केट बॉलमध्ये पण चांगलाच कसलेला होता. चार वर्षांपूर्वी : एमबीएच्याच पहिल्या वर्षाला म्हणजे अनयचे वय तेव्हा एकवीस होते त्या वर्षी आलिया बरोबर ओळख झाली. पहिल्या नजरेत त्याला आलिया आवडली होती पण मैत्री हळू हळू वेग घेत होती. तो अधून मधून तिच्या घरी जात होता. तिच्या घरात सर्व काही कुल वातावरण होते. तिचे आईवडील अगदी फ्रँक होते. अनयशी मस्त बोलत असे.
अनयला पण त्याच्याशी बोलायला आवडत होते. आलियाची एक मोठी बहीण होती. तिचे नाव शर्वरी. ते प्रस्थ जरा वेगळे होते. शर्वरी आणि आलिया या जरी सख्या बहिणी असल्या तरी खूप वेगवेगळ्या दिसे. आलिया गोरी पान तर शर्वरी गव्हाळ वर्णी. आलिया दिसायला खूपच हॉट तर शर्वरी फक्त साधारण दिसे. आलियाचे कपडे मॉडर्न तर शर्वरी नेहमी पंजाबी ड्रेसवर. आलियाची कंबर २६ तर शर्वरी बऱ्यापैकी जाड होती. पण तरीही दोघी बहिणीची बऱ्यापैकी मैत्री असे.
शर्वरी ही आलिया पेक्षा सहा वर्षाने मोठी होती. एमबीए च्या फर्स्ट इअरला जेव्हा अनय आणि आलिया एकवीस वर्षाचे होते त्यावेळी शर्वरी २७ वर्षाची होती. लग्नाचे वय झाले होते. पण ती जाड असल्या मुळे मुलगा भेटत नव्हता. लग्न काही जमत नव्हते. त्यावेळी अनय जेव्हा आलियाच्या घरी जात असे तेंव्हा शर्वरी ही अनय कडे डोळे फाडून बघत असे. इतकेच काय जर अनय हा आलिया बरोबर आलियाच्या बेडरूम मध्ये गेला तर ती शर्वरी पण मागून येत असे. मग अनयचा मूड ऑफ होत असे. आलियाशी जरा एकांतात बोलायला घेतले की शर्वरी उपडी असे. अनयला तिचा खूप राग येत असे पण शर्वरीही आलियाची बहीण म्हणून काहीच करता येत नसे.
पहिले एक वर्ष असेच गेले. शर्वरी ही अनय आणि आलियाच्या मध्ये अडथळा म्हणून आपला रोल चांगलाच वटवत होती. काही दिवसांनी सगळ्यासाठी एक खुश खबर आली की शर्वरीचे लग्न ठरले. कोणीतरी श्रीमंत होता पण सगळे पटकन जुळून आले. नवऱ्या मुलाचे नाव वैभव होते. मुलगा कसला हो, माणूस होता तो. तो शर्वरी पेक्षा सात वर्षांनी मोठा होता. तो पण जाड असल्यामुळे काही लग्न जमत नसावे. हेच कारण होते की शर्वरी आणि वैभवने एकमेकांना पसंद केले. वयातील अंतर आणि शरीराचा जाडपण याला छेद करत त्यांचे लग्न झाले. एमबीएच्या दुसऱ्या वर्षाला असताना अनय आणि आलियाचे वय २२ होते.
शर्वरी सहा वर्षाने मोठी म्हणजे तिचे वय २८ होते आणि वैभव हा शर्वरी पेक्षा सात वर्षांनी मोठा म्हणजे ३५ होते. अशा परिस्थितीत २८ वर्षीय शर्वरी आणि ३५ वर्षीय वैभव यांचे लग्न मोठ्या धूम धडाक्यात झाले. यात सर्वात मोठा सुटकेचा निःश्वास अनयने घेतला. अनयच्या मार्गात असलेला शर्वरीचा अडथळा दूर झाला. शर्वरी सासरी गेल्यावर अनय हा आलियाच्या घरी जात असे. तिला जवळ घेण्याचा प्रयत्न पण करत असे. पण आलिया पण शर्वरीची बहिण शेवटी. ती त्याला विशेष काही करू देत नव्हती. अनयच्या वाट्याला हवे तसे यश आले नव्हते. आलिया ही अनयच्या प्रेमात होती पण त्याला हवी ती मोकळीक दिली नाही जवळीक करताना. आज: आता दोंघानी प्रेमाची होडी वल्हवत तीन वर्षे सरली. अनय आणि आलियाच्या प्रेमाला तीन वर्षे आणि तिकडे वैभव आणि शर्वरी च्या लग्नाला जवळपास तीन वर्षे झाली होती. अनय आणि आलियाचे वय आता पंचवीस झाले होते.
त्यांनाही लग्नाचे वेध लागले होते. इकडे शर्वरीचे वय ३१ झाले होते तर तिच्या नवऱ्याने वैभवचे वय ३८ झाले होते. दोंघांनी तिशी ओलांडली पण घरात पाळणा काही हलला नव्हता. या तीन वर्षात शर्वरी आणि अनय कधीच सामोरे आले नव्हते आणि ते एका अर्थी बरे होते त्या जाडीस बघायला अनयला कोणताच इंटरेस्ट नव्हता आणि लग्नानंतर ती पोट सुटलेली आंटी झालेली असेल याबाबत अनयस तीळ मात्र शंका नव्हती. अखेर तो दिवस उजाडला. आजपासून तीन दिवस आणि दोन रात्र लोणावळाच्याच रिसॉर्ट वर समारंभाचे स्वरूप येणार होते. औचित्य होते ते शर्वरी आणि आलियाच्या आई बाबाचा लग्नाचा पस्तिसावा वाढदिवस. अनय आपली क्रिकेट मॅच खेळून, फ्रेश होऊन तो आपल्या बाईक ने रिसॉर्ट वर गेला.
रिसॉर्ट अपेक्षेप्रमाणे आलिशान होते. रिसेप्शनमध्ये आलियाच्या वडिलांचे नाव सांगितल्यावर दुसऱ्या माळ्यावर जायला सांगितले. दुसऱ्या माळ्यावर अगोदरच आलिया त्याची वाट पाहत होती. त्याचे आभार मानत त्याला एक घट्ट मिठी मारली. तिची उन्नत झालेली स्तनाग्रे त्याच्या पिळदार छातीत रुतली. लगेच ती दूर झाली आणि त्याला त्याचा रूम दाखवण्यास घेऊन गेली.
या पार्टीसाठी आई बाबांचे नातेवाईक, फॅमिली फ्रेंड्स आले होते. जवळ जवळ दुसरा माळा या फॅमिली गेस्ट साठी बुक झाला होता. आलिया सांगत होती. एक नंबर रूम मध्ये आई बाबा आहेत. दोन नंबरमध्ये मी आहे. आणि प्रत्येक स्पोर्टमनला दहा नंबरची जर्सी आवडते म्हणून माझ्या अनयला १० नंबरची रूम दिली आहे.
तेव्हा अनय बोलला काय….. हे काय लॉजिक आहे. माझा रूम तुझ्या रूम च्याच शेजारी असायला हवा होता. इथे मला एकटयाला कंटाळा येईल. तेव्हा ती बोलली की असे काही नाही. तुला माहित नाही तुझ्या बाजूला म्हणजे रूम नंबर ९ मध्ये कोण आहे ते? त्याने आश्चर्याने कोण विचारले. आलिया म्हणाली शर्वरी दीदी आणि वैभव जिजू. त्याच्या चेहऱ्यावरचा रंगच उडाला. इतका वेळ तो शर्वरीस पूर्णपणे विसरला होता. आलियाने त्या शर्वरीचे नाव घेतले आणि त्या जाडीचा चेहरा डोळ्यासमोर आला. ती जाडी इथेही अनय आणि आलिया च्याच मध्ये अडथळा म्हणून आली तर? असा नाही नाही म्हणून प्रश्न अनय च्याच डोक्यात घोंघावत होता. इतक्यात अनयच्या पाठीवर कोणी हळूच थाप मारली. अनय ने मागे वळून पाहिले तर दुसरे तिसरे कोणी नाही तर ही आहे शर्वरी.
शैतान का नाम लीया ओर शैतान हाजिर. आधी अनय च्या डोक्यात तिच्यासाठी राग तत्क्षणी निर्माण झाला. गेली तीन वर्ष अनयने शर्वरीचे तोंड सुद्धा पाहिले नव्हते. शर्वरी अनयकडे पाहून हाय करत होती. अनयने मनाविरुद्ध तिला हाय केले आणि इच्छा नसताना सुद्धा तिच्यावर एक कटाक्ष टाकला. पुढे जे दिसले ते त्याच्यासाठी अदभुत होते. समोर एक ओबड धोबड तीन वर्ष पूर्वीची अशी शर्वरी नव्हती तर समोर एक पिंक कलरची साडी घातलेली एक कोरीव मूर्ती होती. केस तिचे त्यावेळेस ही मोठे होते, आताही ते तिच्या नितंबाच्या उभारीस स्पर्श करण्यासाठी स्पर्धा करत होते. तिच्या चेहऱ्यावर खूप काही तेज होते.
तिचा गव्हाळ वर्ण आता बाजूच्या आलिया च्याच गोऱ्या रंगला स्पर्धा करत होता. शर्वरीचे गाल गुबगुबीत झाले होते.
हलकेच आय ब्रो करून डोळे सुबक दिसत होते. तिच्या मांसल ओठावर लाल रंगाची लिपस्टिक स्थिरावली होती. पिंक साडीवर पिंक रंगाचे मॅचींग स्लीवलेस ब्लाऊज खूप काही बोलून जात होते. तिच्या छातीवर असलेले ग्रहासारखे दोन वक्ष ब्लाऊजच्या कक्षेतून बाहेर येण्यास धडपड करत होते.
ब्लाऊजच्या कक्षेतून बाहेर न पाडण्यासाठी ब्लाऊज च्याच मदतीला ब्रा धावून येत होता. ब्रा आणि ब्लाऊज एक होऊन त्या ३४ इंची वक्षांना जेरबंद करत होते. त्या स्तनांच्या आक्रमणाला परतवत होते. तीन वर्षापूर्वी जाड असलेली शर्वरीची कंबर आता २८ इंचा मध्ये आटोपली होती. साडी कमरेखाली होती म्हणून तिची बेंबी जणू भरसमुद्रातील गोल बेटासारखी शोभून दिसत होती. साडीच्या निऱ्या टापटीप होत्या. कमरेखालील भाग पुन्हा आपला परीघ वाढवून नितंबातील उभारी आपल्यात सामावून घेत होता. अशा प्रकारे हा प्रेमळ प्रदेश ३४-२८-३८ या मापामध्ये शर्वरीला अप्सरेच्या रांगेत बसत होता. अनय हे सर्व बघून स्वर्गात पोहचला होता. त्याला भानावर यायला काही सेकंद अवधी लागले. अनय आपल्या रूम मध्ये आला.
फ्रेश झाला पण मनात फक्त शर्वरी रेंगाळत होती. पुन्हा पुन्हा तो आपल्या मनाला समजावत होता की शर्वरी ही आलिया ची बहीण आहे. आपल्या प्रेयसी ची बहिण आहे. जरा काही काना मात्रा चा फरक झाला तर आलिया पण जाईल आणि शर्वरी पण येणार नाही. या भीतीने तो मन वळवू लागला. मन काही वळत नव्हते पण हात त्याच्या कमरेखाली वळायला लागला. वळलेला हात आता तेजीत होता. शर्वरी च्या नावाचा त्याचा तोंडून जप होत होता. हाताची बोटे अनय च्या तालावर नाचत होती. काही वेळाने हाताची , बोटांची हालचाल थांबली आणि तो मोकळा झाला. पांढरा शुभ्र झरा वाहत वाहत आपले प्रेम व्यक्त करत होता. क्रमशः भाग दोन लवकरच
