Part 1
ਸੁਖਜੀਤ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਤੁਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰਾ ਜੇਠ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਕੱਚਾ ਰਾਹ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁਖਜੀਤ ਨੂੰ ਡਰ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੁਖਜੀਤ ਖੇਤੋਂ ਤਾਰੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਫੜਾ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜਿਆ ਸਰੀਰ ਸੁਖਜੀਤ ਨੂੰ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀਤਾਰਾ ਖੇਤ 3 ਵਜੇ ਦਾ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੱਲ ਵਾਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੱਕੀ ਬੀਜਣੀ ਸੀ ਮਸਾ ਵੱਤਰ ਆਈ ਸੀ ਉੱਪਰੋ ਬਲਦ ਵੀ ਬੁੱਢੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਰਾ ਆਪ 50 ਪਾਰ ਕਰ ਚੱਲਿਆ ਸੀ
ਤਾਰਾ ਕੱਲਾ ਹੀ ਸੀ ਮਾਂ ਬਾਪ ਬਚਪਨ ਚ ਹੀ ਮਰ ਗਏ ਸਨ ਮਾਸੀ ਨੇ ਪਾਲਿਆ ਸੀ
ਕੰਮ ਦੇ ਲਾਲਚ ਚ ਮਾਸੀ ਨੇ 40 ਸਾਲ ਤੱਕ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵਿਆਹਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਤਾਂ ਤਾਰੇ ਦੀ ਭੂਆ ਲੜ ਪਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਸਾਕ ਕਰਾਇਆ ਤੇ ਪਿੰਡ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਘਰ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਲਿਆਈ ਤਾਰੇ ਕੋਲ 10 ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਸੀ ਤਾਰੇ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਸੁਖਜੀਤ 25 ਸਾਲ ਦੀ ਕੱਚੀ ਗੰਦਲ ਵਰਗੀ ਨਾਰ ਸੀ
ਸੁਖਜੀਤ ਦੀ ਮਾਂ ਮਰ ਗਈ ਸੀ ਪਿਉ ਗਰੀਬ ਸੀ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਡੇਢ ਗੁਣਾ ਤਾਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ ਤੇ ਜੋਂ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸਮਤ ਮੰਨ ਆਪਣੇ ਘਰ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਬੱਚਾ ਕੋਈ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁਖਜੀਤ ਦੇ ਰੂਪ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ਫੈਲ ਗਈਆਂ ਮੁੰਡੇ ਭੱਠੀ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਖਜੀਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ
ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਲੱਕ ਤੇ ਭਾਰੀ ਹਿੱਕ ਸੁਖਜੀਤ ਰੰਗ ਦੀ ਵੀ ਗੋਰੀ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਹਲਕ ਸੁੱਕੇ ਪਏ ਤਾਰਾ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲਾ ਸੀ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਮਿਲੀ ਉਸਨੂੰ ਪਰ ਵਿਚਾਰਾ ਸੋਹਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉੱਪਰੋ ਬੁਢੇਪਾ ਦਸਤਕ ਦੇ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਦਾਹੜੀ ਚ ਬਾਲ ਚਿੱਟੇ ਹੋ ਚੱਲੇ ਸਨ
ਉੱਪਰੋ ਕਮਜੋਰ ਜਿਹਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਤਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਖਾਲੀ ਪਈ ਸੀ ਉਸ ਤੋ ਪਰਾ ਨੰਬਰਦਾਰਾ ਦੇ ਬੂਟੇ ਦਾ ਘਰ ਸੀ ਬੂਟਾ ਪੂਰਾ ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ ਸੀ ਪਰ ਤੇਜ਼ ਬੰਦਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਝਾਕਣੀ ਬੜੀ ਗੰਦੀ ਸੀ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਬੂਟਾ ਬੰਦਾ ਵਧੀਆ ਨਹੀ ਸੀ
ਉਦੋ ਟੈਲੀਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੇ ਲੋਕ ਚਿੱਠੀ ਪੱਤਰ ਲਿਖਦੇ ਟਰੈਕਟਰ ਨਹੀਂ ਸਨ ਬਲਦਾਂ ਨਾਲ ਖੇਤੀ ਹੁੰਦੀ ਬਿਜਲੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ ਬੂਟੇ ਨੇ ਜਦੋ ਦਾ ਸੁਖਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਮਰਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੁਖਜੀਤ ਉਸਦੀ ਚਾਚੀ ਦੀ ਥਾਂ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਕੋਈ ਮਜ਼ਾਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਸਕਦਾ
ਪਰ ਸੁਖਜੀਤ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਟਕਰਦੀ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁਖਜੀਤ ਨੂੰ ਬੂਟੇ ਦੀ ਗੰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਹ ਬੂਟੇ ਦੀ ਹਵਸ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਸਾਫ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਇਸੀ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਾਹ ਬਦਲ ਲੈਂਦੀ ਗੱਲ ਮੁਕਾ ਬੂਟੇ ਦੀ ਜਾਨ ਵੀ ਹਲਕ ਚ ਆਈ ਪਈ ਸੀ
ਕਈ ਵਾਰ ਉਹ ਜਦ ਕੋਠੇ ਤੇ ਚੜ ਕੇ ਦੇਖਦਾ ਸੁਖਜੀਤ ਵੇਹੜੇ ਚ ਫਿਰਦੀ ਦਿਖਦੀ ਤਾਂ ਜਾਣ ਕੇ ਖੰਘੂਰੇ ਮਾਰਦਾ ਸੁਖਜੀਤ ਦੇਖਦੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪਤਾਲੂ ਖੁਰਕਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਨਾਲੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਸੁਖਜੀਤ ਇਜ਼ਤ ਦੀ ਸਹੀ ਔਰਤ ਸੀ ਉਹ ਬੂਟੇ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਚ ਹੀ ਦੱਬ ਲੈਂਦੀ ਕਦੇ ਤਾਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਸਦੀ
ਤਾਰਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਸੀ ਘਰ ਪਵਾਉਣ ਉਥੇ ਸਾਧ ਨੂੰ ਨਬਜ਼ ਚੈਕ ਕਰਾਈ ਤੇ ਸਾਧ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੇਰੇ ਚ ਨੁਕਸ ਆ ਤੂੰ ਪਿਉ ਨੀ ਬਣ ਸਕਦਾ ਬੱਸ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋ ਤਾਰਾ ਹੀਣਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਗਿਆ ਸੁਖਜੀਤ ਹਦ ਤੋ ਸੋਹਣੀ ਔਰਤ ਤੇ ਮੈਂ ਕਮਜੋਰ ਬੁੱਢਾ ਜਿਹੜਾ ਘਰ ਵਾਲੀ ਦੇ ਪੈਰ ਭਾਰੀ ਵੀ ਨੀ ਕਰ ਸਕਦਾ
ਤਾਰਾ ਆਨੀ ਬਹਾਨੀ ਸੁਖਜੀਤ ਤੋ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਖੇਤ ਜਾਂਦਾ 2 ਦਿਨ ਘਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਸੁਖਜੀਤ ਤਰਸਦੀ ਸੀ ਪਤੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਔਰਤ ਸੀ ਜੋਂ ਹਰ ਹਾਲ ਚ ਪਤੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਤਾਰਾ ਗਲਤਫਹਿਮੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਦੂਰ ਦੂਰ ਰਹੇ
ਬੂਟੇ ਨੇ ਕਾਲੋ ਨੈਣ ਦੇ ਹੱਥ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ ਸੁਖਜੀਤ ਕੋਲ ਪਰ ਸੁਖਜੀਤ ਨੇ ਨੈਣ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਜੇਕਰ ਅੱਗੇ ਤੋ ਉਹ ਨਾ ਸੁਧਰਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਵੇਗੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਬੂਟੇ ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਚ ਬੋਲਿਆ ਤੇਰਾ ਬੰਦਾ ਕੀ ਲੰਨ ਫੜਲੂ ਮੇਰਾ ਦਿਨ ਗੁਜਰਦੇ ਗਏ
ਬੂਟੇ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਨਾ ਹੋਈ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬੂਟੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਸੁਖਜੀਤ ਖੇਤ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਆ ਤਾਰੇ ਦੀ ਬੂਟਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਿਆ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਅੱਕ ਤੇ ਮਲੇ ਵੀ ਰੇਤੇ ਨਾਲ ਭਰੇ ਪਏ ਮੀਂਹ ਪਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹਵਾ ਵੀ ਰੁਕੀ ਹੋਈ ਸੁਖਜੀਤ ਤੁਰਦੀ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਖਹਿੰਦੇ ਬੂਟੇ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ
ਬੂਟਾ ਅੱਕਾਂ ਉਹਲੇ ਲੁਕ ਲੁਕ ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੁਖਜੀਤ ਰੁਕੀ ਤੇ ਨਲਕੇ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਧੋਤਾ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖ ਦੂਰ ਦੂਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ ਬੂਟੇ ਦੀ ਲਾਟ ਨਿਕਲ ਗਈ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਪਿੱਪਲ ਹੇਠ ਆ ਕੇ ਬੂਟੇ ਨੇ ਪਿਸ਼ਾਬ ਆਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਚੁੱਕ ਚੁੰਮ ਲਈ
ਸੁਖਜੀਤ ਖੇਤ ਗਈ ਤਾਂ ਤਾਰਾ ਸਬਜ਼ੀ ਗੁਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੁਖਜੀਤ ਨੇ ਰੋਟੀ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਤਾਂ ਤਾਰਾ ਬੋਲਿਆ ਤੂੰ ਜਾਹ ਮੈਂ ਖਾਲੂ ਆਪੇ ਸੁਖਜੀਤ ਆਪ ਹੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਲਦ ਹੱਲ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਤਾਜ਼ਾ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਵਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੁਖਜੀਤ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਰਾ ਆਵੇ ਉਸਨੂੰ ਛੇੜੇ ਪਿਆਰ ਕਰੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੇ ਪਰ ਤਾਰਾ ਨੀ ਆਇਆ
ਸੁਖਜੀਤ ਥੋੜਾ ਰੁਕੀ ਤੇ ਆਸਾ ਪਾਸਾ ਦੇਖ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ ਕਮਾਦ ਚ ਬੈਠੇ ਬੂਟੇ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਬੂਟੇ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੁਖਜੀਤ ਹਾਏ ਉਏ ਸੁਖਜੀਤ ਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਅਪਸਰਾ ਵਾਂਗ ਸੀ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਤਾਰਾ ਹੁਣ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੂ ਸੁਖਜੀਤ ਪਾਣੀ ਚ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗੀ
ਤਾਰੇ ਨੇ ਦੇਖੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਪਰਾ ਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੁੰਨ ਸਰਾਂ ਖੇਤ ਚ ਕੱਲੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਕੇ ਪੰਗੇ ਲਵੇ ਪਤੀ ਫੇਰ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾ ਮਾਰੇ ਇਹ ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੁਖਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਤੁਰ ਪਈ ਘਰ ਨੂੰ ਤਾਰੇ ਨੇ ਹਾਕ ਮਾਰੀ ਪਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਰੁਕੀ ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ